De oorlog die mijn ouders niet hoorden is het persoonlijk document van de inmiddels 88-jarige Johannes Krane over leven onder Duitse bezetting. De vijfjarige Johannes is de jongste van twee zonen in een Beverwijks gezin waarvan beide ouders doof zijn. Dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit. Johannes en zijn broer zijn niet alleen de oren en de mond van hun ouders, maar moeten ook het gezin de oorlog door loodsen. Voedsel op de bon, eten stelen om te overleven, confrontaties met bezetter, vriendschap met een Roma-vriendinnetje dat na een razzia verdwijnt. Het verhaal geeft een scherp beeld van het leven van gewone mensen in oorlogstijd.