‘Onze enige hel is de gedachte aan jullie verdriet.’ Op het moment dat avonturiers Peter Teggelaar en Marc Gilsing in de zomer van 1993 beseffen dat ze zullen sterven op een desolate plek in de Sahara, richten ze zich in hun dagboek met hartverscheurende afscheidsbrieven tot familie en vrienden. Het dagboek dat wordt aangetroffen naast de lichamen wordt een troostrijk houvast voor de nabestaanden, onder wie Eddy van der Ley. Aan de hand van het dagboek publiceert Van der Ley over de fatale woestijnreis.
‘Angst voelen we niet. We zijn als grote jongens de uitdaging aangegaan, we zullen als grote jongens ons verlies ondergaan.
– uit het dagboek van Marc Gilsing en Peter Teggelaar
Voor lezers van o.a. 'Into the Wild', 'Turbulentie', 'Het zoutpad' en 'Verloren in de jungle'.
Anoniem
21-5-2024
Wauw wat een ongelooflijk verhaal. Dit zet je aan het denken over de dagelijkse onzin die wij allemaal zo belangrijk vinden. Ik ga zeker meer nadenken bij de dingen die ik doe. Genieten komt veel hoger op mijn lijstje te staan.
Margie
12-5-2024
Aangrijpend, ook omdat wij ook dezelfde route door de Sahara hennen gedaan in 1984. Zoveel herkenbaar....
Anoniem
25-4-2024
Verdrietig verhaal, maar moedig